علی غفرالهی متخلص به ماهر اصفهانی در سال ۱۳۲۰ شمسی در اصفهان دیده به جهان گشود و پس از کسب معلومات و اطلاعات لازم ادبی و غیره، کار شاعری را نخست در مکتب خانواده یعنی در کنف عنایت پدر ادیب و شعرشناس و سپس در نزد عموی شاعرش مرحوم جنت که خود یکی از شعرای معروف و نغز گفتار شهر اصفهان بود فرا گرفت و از آن به بعد با شرکت مستمر در انجمن‌های ادبی معروف آن زمان همچون سعدی و سرای سخنوران و صائب به ره‌توشه طریق ادب بیفزود. او در سال ۱۳۵۲ مجموعه اشعاری را به نام پدیده‌ها از خود انتشار داد. او یکی از چند چهره درخشان شعر و ادب اصفهان است. وی شاعری است انسان دوست که بیشتر اشعارش حال و هوای مردمی و اخلاقی و انتقادی و اجتماعی داشته و از حال مردم روزگارش غافل نبوده. او هیچ یک از اشعارش آلوده به مدح و ستایش دنیا داران زرپرست و ظالمان خداناشناس نبوده و نیست. این خود امتیاز بزرگ و ارجمندی است. او یکی از شاعران چیره دست و پاکیزه گفتار شهر شاعر پرور اصفهان می‌باشد. دوست شاعرمان دارای کانون گرم و صمیمانه خانواده‌ای اصیل و محترم می‌باشد که حاصل ان سه فرزند دختر و دو فرزند پسر می‌باشد او هرگز شعر را وسیله‌ای در راه کسب درآمد و مال‌اندوزی قرار نداد. او پس از ۳۰سال کار در کارخانه بافناز اصفهان بازنشست شد.
